“Leanmanagement is een managementfilosofie die erop gericht  is om kwaliteit van product te verbeteren en de kosten te laten dalen door  verspillingen, zaken die geen toegevoegde waarde leveren, te elimineren.  Resultaat is een verbetering van het bedrijfsresultaat” (Wikipedia).

Leanmanagement  is onder andere bekend van de Toyota fabrieken waar alle processen verlopen als  een goed geoliede machine. Lean management betrekt medewerkers in haar  methodieken 5S (5 stappen van schoonmaken:  scheiden, sorteren, schoonmaken, standaardiseren en systematiseren) en  Kaizen (hoe processen verbeteren en verspillingen elimineren). Medewerkers
kunnen hun mening geven en ideeën aandragen. Dus lean management=sociale
innovatie?

Nee, dat is te makkelijk. Uit de evaluaties bij het MKB  blijkt dat keer op keer. Er zijn bedrijven waar medewerkers (best) blij zijn  met de ingevoerde lean-aspecten. Ze zorgen voor minder stress, meer structuur  en een opgeruimde werkplek (zie eerdere blog Rust, reinheid en regelmaat). Maar is dit echt sociale innovatie in de optimale  vorm? Nee, maar dat kan het  wel worden.
Wat dé cruciale factor lijkt te zijn: een positief ontwikkelingsgericht  leiderschap (door alle lagen heen). Laat medewerkers daar waar echt ruimte is  om zelfsturend te zijn zelf oordelen en beslissen. Dan wordt het interessant.
Mensen worden kwaliteitsbewust, krijgen eigenaarschap en hebben ruimte om  innovatief te zijn. Opeens gaat het niet alleen om ‘meters maken’ of sec  procesoptimalisatie. Dan pakken medewerkers  de ruimte om de machines stop te zetten omdat het product onvoldoende deugt,  halen de leverancier er (zelfstandig) bij en bedenken samen oplossingen of nieuwe  innovaties.  Of het nu wel of niet past  in een 5 S of Kaizen-methode.

Lean-instrumenten zijn een hulpmiddel en geen doel op zich.  Lean management is geen sociale innovatie maar kan het wel worden als er altijd ruimte blijft (los van de procesoptimalisatie) voor echt andere, nieuwe concepten en ideeën van medewerkers.