Rust, reinheid en regelmaat of verantwoordelijkheid, vertrouwen en vrijheid? Bij sociale innovatie staat betrokkenheid van de medewerkers centraal. Medewerkers spuien hun ideeën over het verbeteren van hun werkprocessen, ze kunnen hun talenten ontplooien en krijgen meer verantwoordelijkheden, zeggenschap. Er zijn prachtige voorbeelden waar én het bedrijf effectiever en efficiënter is gaan werken én medewerkers heel betrokken zijn en een sterk eigenaarschap voelen.

Maar is het noodzakelijk dat die medewerker zo optimaal betrokken is? Wat wil die medewerker zelf? Kan het zo zijn dat niet iedereen zeer betrokken wil zijn bij de organisatie van de werkprocessen? Dat niet iedereen borrelt van ideeën hoe het anders en beter kan? Uit mijn evaluatiegespreken lijken medewerkers slechts bij minimale inspraak heel tevreden zijn met de innovaties op de werkplek. Innovaties die grotendeels uit de koker van een externe adviseur komen en die meer structuur in proces, verantwoordelijkheid en werkplek (opgeruimd) opleveren. Het zorgt voor minder stress, adhoc werk en overwerk.

Betrokkenheid van medewerkers is misschien niet het doel van sociale innovatie maar een middel. Sociale innovatie is innovatie op een sociale wijze. Wat levert dat op voor de medewerker? Verbetering van welzijn, werkplezier. Minimale betrokkenheid hoeft niet voor iedereen te betekenen dat er geen verbetering van welzijn is. Het is maar de vraag of iedere werknemer intrinsiek die betrokkenheid voelt en er iets mee WIL.

Rust, reinheid en regelmaat is voor een aantal veel aantrekkelijker dan bijvoorbeeld verantwoordelijkheid, vertrouwen en vrijheid.